Interview met Rubina

BALANS VINDEN TUSSEN WERK EN MANTELZORG

Rubina, algemeen medewerker bij cateringbedrijf Kookje, zorgt al 18 jaar intensief voor haar oudste zoon, die autisme heeft. Als alleenstaande moeder van twee zoons, van 15 en 18 jaar, draagt ze sinds 2012 de volledige zorg. Hoewel haar oudste zoon nu zelfstandiger is, blijft Rubina altijd beschikbaar voor hem.

 “Ik heb jarenlang alleen vrijwilligerswerk kunnen doen, omdat mijn zoon zoveel zorg nodig had. Ik ben ontzettend blij dat hij nu, dankzij alle structuur, meer zelfstandig is. Hierdoor kan ik nu 20 tot 24 uur per week werken,” vertelt Rubina. In korte tijd heeft ze zich enorm ontwikkeld en geeft ze leiding aan een team. Haar leidinggevende is op de hoogte van haar thuissituatie en begrijpt dat haar zoon haar soms onverwachts nodig heeft. “Gelukkig is er ruimte om weg te gaan als dat nodig is. Mijn collega’s kunnen het werk overnemen, en dat geeft mij een gerust gevoel.”

 Rubina waardeert de flexibiliteit waarmee ze haar werkuren kan afstemmen op haar situatie thuis. “Het is geven en nemen, maar ik heb nooit het gevoel dat ik iets moet terugdoen. Dat maakt het juist zo fijn. De ene week werk ik 20 uur, de andere week 24 uur, en als het even minder gaat, is dat ook geen probleem.”

Uitdagingen en doorzettingsvermogen

De eerste jaren na haar scheiding waren zwaar. Rubina maakte zich constant zorgen om haar oudste zoon en probeerde tegelijkertijd haar jongste zoon de aandacht te geven die hij nodig had. “Ik kon in die periode geen vaste baan aannemen, omdat ik elk moment thuis moest kunnen zijn voor de zorg. Wie zou iemand aannemen die elk moment weggeroepen kan worden? Daarom deed ik vrijwilligerswerk, zodat ik toch iets kon betekenen.”

 Toen haar zoon ouder werd en zelfstandiger kon functioneren, kreeg Rubina de kans om weer aan het werk te gaan. Via haar vrijwilligerswerk kwam ze in contact met haar huidige werkgever, met wie ze duidelijke afspraken maakte over haar thuissituatie. “Iedereen weet waar ze aan toe zijn, en dat werkt geweldig. Het heeft mijn leven compleet veranderd. Mijn zoon kan nog steeds op mij rekenen, en ik kan tegelijkertijd werken. Ik ben zelfs gepromoveerd tot leidinggevende. Hoe mooi is dat?”

Balans vinden en jezelf blijven

 Ondanks haar drukke leven vindt Rubina ook tijd voor zichzelf. “Ik werk bijna elke dag, behalve op donderdag. Die dag is voor mij. Dan heb ik tijd voor mezelf en organiseer ik activiteiten voor vrouwen in het buurthuis, vrijwillig. Dat geeft me ontzettend veel energie.”

Wanneer de zorg voor haar zoon soms te zwaar wordt, krijgt ze ondersteuning van een ambulant begeleider. Daarnaast maakt ze elke dag een wandeling met een vriendin en organiseert ze verschillende activiteiten in de wijk. “Ja, er is altijd zorg thuis, maar ik heb een goede balans gevonden tussen mijn zorgtaken en de dingen waar ik blij van word. Kleine dingen maken mij gelukkig. Ik ben een gelukkig mens met twee prachtige zoons.”

Steun op het werk maakt het verschil

Voor Rubina is de steun van haar werkgever van onschatbare waarde. Die steun geeft haar de ruimte om de zorg voor haar zoon te combineren met haar werk en haar ambities. “Het is heel belangrijk om steun te krijgen op het werk. Het feit dat ik leidinggevende ben geworden, voelt als een enorme beloning. Ik ben dankbaar dat ik in deze positie zit.”

 Rubina’s verhaal laat zien hoe belangrijk flexibiliteit is voor werkende mantelzorgers. Dankzij haar doorzettingsvermogen en de steun van haar werkgever heeft ze een mooie balans gevonden tussen haar werk en haar rol als mantelzorger – en dat maakt haar een gelukkig mens.