"Openheid over mantelzorg creert ruimte voor balans tussen werk en zorg"

Interview Marieke de Groot, coördinator Buurtbemiddeling bij Rijnstad.

"Mantelzorgen is mooi, maar soms kan het gewoon te veel worden."

Marieke de Groot, woonachtig in Arnhem en werkzaam als coördinator Buurtbemiddeling bij Rijnstad, heeft de afgelopen jaren veel hooi op haar vork gehad. Samen met haar man was zij zes jaar lang mantelzorger voor haar ouders in Zoetermeer. Hierbij was ook Mariekes dochter een grote steun. Naast haar eigen gezin en drukke baan nam haar dochter regelmatig zorg uit handen. Mariekes moeder overleed in 2021 en dit jaar moest ze ook afscheid nemen van haar vader, die na een val langere tijd in een hospice verbleef. Marieke en haar dochter hebben beide (groot)ouders begeleid bij het laatste stukje van hun leven. Het was heel bijzonder om op het moment van overlijden samen dichtbij te kunnen zijn, iets om te koesteren en nooit meer te vergeten.

De zorg voor haar ouders vroeg veel van haar, niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en mentaal. Tegelijkertijd heeft ze ook de zorg voor haar zoon, die kampt met een psychische aandoening en een verslavingsgevoeligheid. Sinds zijn 18e is Marieke mantelzorger voor hem, omdat hij extra ondersteuning nodig heeft, bijvoorbeeld bij het regelen van praktische zaken en tijdens crisissituaties. Het mantelzorgen is voor haar een doorlopend proces, met pieken en dalen.

Marieke vertelt dat ze als moeder altijd alert is en op sommige momenten in het jaar extra waakzaam. Het balanceren tussen de zorg voor haar zoon en de intensieve zorg voor haar ouders heeft vooral de laatste jaren een zware tol geëist. "Mantelzorgen voor mijn ouders was al pittig, maar in combinatie met de zorg voor mijn zoon werd het soms echt te veel," geeft ze aan. Het vele reizen tussen Arnhem en Zoetermeer om haar vader te verzorgen en tegelijkertijd haar zoon te ondersteunen, maakte de situatie extra ingewikkeld. Het contact met haar zoon is altijd goed gebleven, iets wat haar veel kracht en voldoening geeft. "Ondanks alle uitdagingen die we samen hebben doorstaan, is de band met mijn zoon sterk gebleven," zegt ze. Dat is iets waar ze heel dankbaar voor is.

Gelukkig haalt Marieke veel voldoening uit haar werk. Ze vindt haar rol bij Rijnstad ontzettend leuk en ziet haar werk als een manier om tijd voor zichzelf te hebben. "Mijn werk is mijn redding," zegt ze. "Het geeft me ruimte om even los te komen van de zorgsituatie thuis." Haar werkgever speelt hierin een grote rol. Ze heeft open gesprekken gehad en afspraken kunnen maken dat ze, indien nodig, bij haar zoon kan zijn en zorgverlof kan opnemen. Hoewel dit niet voortdurend nodig is, blijft ze altijd op haar hoede voor onverwachte situaties. Marieke heeft veel leidinggevenden zien komen en gaan tijdens haar carrière. Telkens opnieuw haar situatie uitleggen kost veel energie, maar ze heeft er altijd voor gekozen open te zijn. "Soms moest ik onverwacht weg, maar gelukkig was daar altijd begrip voor," vertelt ze. Dit begrip kwam niet alleen van haar leidinggevenden, maar ook van haar collega’s. Ze voelt zich gesteund en heeft nooit verwijten gehad, zelfs niet op de moeilijkste momenten.

De combinatie van een nieuwe functie bij Rijnstad en het mantelzorgen voor haar vader was uiteindelijk te veel. "Grenzen aangeven vond ik lastig," geeft Marieke toe. "Je wilt er voor iedereen zijn, vooral voor je vader, en dan loop je soms jezelf voorbij." Het laatste jaar was echt zwaar voor haar, maar ze merkt dat haar veerkracht gegroeid is. Het was een periode waarin ze soms overwoog om haar baan op te zeggen, maar het plezier in haar werk en haar gevoel voor humor hielden haar overeind. "Mantelzorgen is mooi, maar het kan soms gewoon te veel worden," besluit Marieke.

Toch kijkt ze met trots terug op wat ze, met de steun van man en dochter, heeft kunnen betekenen voor haar ouders en haar zoon. Ze vindt het belangrijk om het taboe rondom mantelzorg, zeker voor ouders met kinderen die GGZ-problematiek hebben, te doorbreken. "Er is absoluut geen reden om je hiervoor te schamen, al heeft het bij mij wel even geduurd voordat ik dat ook tegen mezelf kon zeggen" zegt ze. Mantelzorg is een uitdaging, maar voor Marieke is het ook een manier om voor haar dierbaren te zorgen, met een open hart en een veerkrachtige geest.